Deze keer aanbeveling bespreken we aanbeveling 14:

Waar dit in het belang van de patiënt kan zijn, wijst de zorgaanbieder hem op de mogelijkheid een gekwalificeerde belangenbehartiger in te schakelen. 

Wat is de essentie van deze aanbeveling? 

Dit is eigenlijk een vorm van nazorg. Je merkt dat sommige patiënten er niet alleen uitkomen. Een klachtenfunctionaris kan wel iets doen, maar er is een grens aan wat die kan bieden. In sommige gevallen is het dan gepast om de patiënt erop te wijzen dat er belangenbehartigers zijn die kunnen helpen. 

Toch blijkt deze aanbeveling in de praktijk lastig uitvoerbaar. Veel zorgaanbieders doen dit nog niet. Ze vinden het spannend, omdat ze vrezen dat het escaleert zodra er een advocaat in beeld komt. Bovendien weten patiënten vaak niet bij wie ze terecht kunnen, en als een zorgaanbieder een naam noemt, kan dat de indruk wekken dat die persoon ‘aan de kant van het ziekenhuis’ staat. 

Een ander knelpunt is de kwaliteit van belangenbehartigers: Er zijn helaas ook minder goede partijen actief, en daar wil je patiënten liever voor behoeden.  

Wat kun je als zorgaanbieder doen?  

Zorgaanbieders kunnen patiënten bijvoorbeeld verwijzen naar betrouwbare, onafhankelijke informatie – zoals een folder of een webpagina – waarin het belang van goede belangenbehartiging wordt toegelicht.  

Waarom is het belangrijk om deze aanbeveling uit te voeren? 

Hoewel de risico’s van het niet opvolgen van deze aanbeveling beperkt zijn, loop je als zorgaanbieder wel het risico dat je uiteindelijk tegenover een patiënt komt te staan die het alleen doet en daar niet op toegerust is, met alle complexiteit van dien.  

Er is dus terrein te winnen. De eerste stap? Gewoon durven wijzen op de mogelijkheid van ondersteuning. Niet als juridisch offensief, maar als zorgvuldige nazorg. 

Wil je eens sparren over hoe je dit kunt organiseren binnen jouw instelling? Neem contact op met Lenore Beij.